Wednesday 30 October 2013

Elder Arsenie of Romania- On Getting rid of one's pride

A hideous and impure passion! All evil catches a fish in this murky water! God does not even want to hear about a proud person! He takes all grace away from him, so that he might stumble—maybe then he will become humble, as the Scripture says (cf. 1 Pet. 5:5).

He abandons him, and that person becomes a great abomination; He takes from him all sense of beauty, leaves him to roam around in chaos, in all manner of filthy back alleys of the world. He has no image, or likeness, or healthy reason. The holy fathers say truly, “Wherever there was a fall, pride first did its work.” No other passion will liken you to a devil like pride.
 
All passions can, let’s say, be excused due to nature and bad life circumstances; but pride cannot be justified by anything! It has an unbearable insolence—it attaches itself to any virtue if it can, and it even hides behind humility, which serves as its shield. We see this very often, and to prove what I am saying, it is as one father said: “That proud one is so humble!”

Because it is so dangerous and so broadly present in all ages and ranks, it would be good if no one would disdain any person, no matter how unimportant he may be—for Christ is within him—and would even ask his opinion, even if it is for a lark. This would be the first step, one length along the path of the Gospels.

It would be good to ask everyone’s opinion, no matter who you are; for who knows? After all, God’s grace rests more often upon the simple and unnoticed. Make a prostration, as they say, if only for the sake of humbling the body—for this also shows good manners—and you will see how much you need these people with whom God has assigned you to live. You will see, and will be convinced in life that wisdom really does abide more in places where there is humility—for God is there.

Lucifer fell irreparably; his grandiose fall happened due to one word only: “I”. Having fallen, he became an adversary for eternity, an abomination of desolation. Let no one be deceived, thinking that without true purification in the only water of humility he can enter into the Kingdom from which the angels fell!

These are, in brief, my thoughts and exhortations about this, so that one might realize that God created us beautiful only for Himself!

~Elder Arsenie of Romania

Άγ.Γρηγόριος Νύσσης-ΜΗΝ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΖΕΙΣ ΤΙΣ ΑΦΟΡΜΕΣ ΤΩΝ ΠΟΝΩΝ

 Άγιος Γρηγόριος Νύσσης

Όταν προσευχόμαστε στο Θεό:

«Δώσε μας το ψωμί», δεν ζητάμε την απόλαυση, ούτε τον πλούτο, ούτε τα στολισμένα με άνθη φορέματα, ούτε χρυσά στολίδια, ούτε ακόμη κοπάδια από άλογα και ζώα και βόδια και πλήθη από τ’ άλλα κοπάδια, ούτε μουσικά προγράμματα, ούτε τίποτα άλλο παρόμοιο. Γιατί όλα αυτά αποσπούν την ψυχή από την ιερότερη και σπουδαιότερη φροντίδα.

Αλλά ζητάμε από το Θεό το ψωμί. Βλέπεις πόση ευρύτητα έχει η διδασκαλία; Πόσες αλήθειες περικλείονται στη σύντομη αυτή φράση; Με το λόγο αυτό φωνάζει καθαρά σε κείνους που καταλαβαίνουν: «Σταθείτε, άνθρωποι και μην απλωνόσαστε σε πράγματα μάταια με τις επιθυμίες σας. Σταματήστε και μην πολλαπλασιάζετε σε βάρος σας τις αφορμές των πόνων. Μικρό είναι το χρέος σου προς τη φύση. Στο σαρκίο σου χρωστάς την τροφή, πράγμα που είναι μετρημένο κι εύκολα το προμηθεύεσαι, αν φυσικά αποβλέπεις στην ικανοποίηση της ανάγκης.
Γιατί αυξάνεις σε βάρος σου τους φόρους; Για ποιο λόγο έφερες τον εαυτό σου και τον υποδούλωσες σε τόσα χρέη; Και ψάχνεις για ασήμι στα μεταλλεία, και βγάζεις το χρυσάφι κι αναζητάς τη διάφανη ύλη; Μόνο και μόνο για να καλοτρώει το στομάχι σου, αυτός ο εισπράκτορας που αδιάκοπα εισπράττει τους φόρους; Στο στομάχι είναι απαραίτητο το ψωμί που θ’ αναπληρώσει το αναγκαίο για το σώμα.
Εσύ όμως κάνεις εμπορικά ταξίδια στην Ινδία και θαλασσοδέρνεις στη θάλασσα των βαρβάρων και παραδίνεις τον εαυτό σου σε θαλασσινά ταξίδια που διαρκούν ολόκληρο χρόνο, για να κάμεις απολαυστική την τροφή με όσα μπορείς να μεταφέρεις από εκεί. Και δεν σκέφτεσαι πως η αίσθηση εκείνων που προκαλούν την ευχαρίστηση τελειώνει στον ουρανίσκο. Ακόμη και κείνο που έχει καλή όψη και καλή ευωδία και είναι εύγεστο προσφέρει στην αίσθηση στιγμιαία και φευγαλέα την ευχαρίστηση. Ο καλός σπόρος του νοικοκύρη είναι το σιτάρι. Κι από το σιτάρι γίνεται το ψωμί. Ενώ η απόλαυση είναι το ζιζάνιο, που έσπειρε ο εχθρός δίπλα στο σιτάρι. Όταν όμως οι άνθρωποι παραμελούν να υπηρετούν τη φύση με όσα είναι απαραίτητα, τότε πραγματικά «συμπνίγονται» με τις φροντίδες για τα μάταια και μένουν πνευματικά υποανάπτυκτοι, επειδή η ψυχή απασχολείται διαρκώς με αυτά.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...